Imię Róży.














Wejdź - Zapraszam Miły do mojego ogrodu.
Przedstawię Cię róży - pierwszej z najpiękniejszych,
tej, wyczarowanej szmaragdami nadziei,
tęsknotami zmierzchów - samotnic najsmutniejszych.


Spójrz, pokorny ukłon składa dumnym rozkwitem.
Gestem uniżenia - zaprasza przyzwoleniem...
Pieści marzeniami, zapachem, aksamitem,
tajemnic odkryciem, wnętrza udostępnieniem…

Rozgarnij jej płatki jednym, szybkim dotykiem,
tak, by pozostała wilgoć rosy błyszcząca,
niczym łza na palcach, zakrzepły kryształ soli,
radość i boleść brylantami się skrząca.

Wyciągnij dłoń. Sięgnij. Mów głośno, z zachwytem.
Zatop w jej sercu pożądliwe spojrzenie.
Obnażaj pieszczotą, by sycić wzrok widokiem,
jak rodzi się rozkosz, w spełnieniu pragnienie...

A może zapragniesz poznać jej wilgoci smak,
zbliżeniem ust swoich, muśnięciem, żaru tchnieniem?
Skosztuj. Zrób to. Może już nigdy nie będziesz chciał,
opuścić ogrodu? Niech rozkwitnie - spełnieniem...

8 komentarzy:

Anonimowy pisze...

wow!
jak zmysłowo! piękna róża.

aż strach pomysleć, jak będziesz pisała za jakiś czas, skoro już teraz TAK piszesz
przełamuj się Anju, niech kwitną Twoje ogrody, z przyejemnością będę obserwowała jak z pąka zamieniasz się w kwiat :-)

Holden JAREK Cyprian pisze...

wilgoci smak, PIĘKNIE!


serdeczności

Latarnik pisze...

"...wyczarowanej szmaragdami nadziei,
tęsknotami zmierzchów - samotnic najsmutniejszych"

Ujmujące :)

el pisze...

lubię Cie czytać..

A. pisze...

subtelności słów prawie niewypowiedzianych mówią wystarczająco dużo. świetne.

Anonimowy pisze...

Anju droga, podziwiam Cię baardzo! Dziś brakuje nam takich młodych, zdolnych i wspaniałych ludzi! Pisz, kochana pisz i jeszcze raz pisz! Pozdrawiam gorąco :)

ania_bx pisze...

Gratuluje talentu!

Anja. pisze...

och, dziękuję za wszystko, aż się zaczerwieniłam :)